Starość [1] – stan będący efektem starzenia się, ostatni okres życia u ludzi. Starość ma przede wszystkim wymiar biologiczny (fizjologiczny), lecz także poznawczy, emocjonalny i społeczny.
Granica między wiekiem średnim człowieka a starością jest płynna i zmieniała się w ciągu wieków. W czasach prehistorycznych ludzie dożywali 30 (neandertalczyk z Krapiny) – 35 lat (szkielety z Sima de los Huesos w Atapuerca). W starożytności człowiek 35–40-letni był uważany za człowieka starego. Średnia długość życia, a co za tym idzie "granica" starości na świecie bardzo wydłużyła się w XVIII, XIX oraz XX wieku, wraz z poprawą warunków życia, rozwojem medycyny oraz upowszechnieniem takich wynalazków jak np. kanalizacja, które podwyższały poziom higieny, oraz wynalezieniem szczepionek, które zapobiegały chorobom (zob. też oczekiwana dalsza długość trwania życia).
Zwiększenie długości życia skutkowało pojawieniem się dziadków co zwiększało szansę przeżycia młodych osobników, było skorelowane z rozwojem relacji społecznych i przekazywaniem doświadczeń.
W kulturach na całym świecie ludzie w podeszłym wieku byli zwykle obdarzani dużym szacunkiem – niekiedy nawet czcią – jako ludzie bardziej doświadczeni i mądrzejsi.
Pojęcie starości w znaczeniu medycznym to ogół zmian biologicznych zachodzących w ciele człowieka (głównie zużycie narządów i zmniejszona regeneracja komórek) w wieku starszym (tzw. trzeci wiek) czyli po 60–65 roku życia.
W okresie starości ustaje intensywne odbudowywanie komórek, organizm jest mniej odporny na choroby, a układ nerwowy jest mniej aktywny. Tkanki ludzkie stają się odwodnione i mniej elastyczne, ulegają atrofii. Obecnie w rozwiniętych społeczeństwach ludzie przeżywają 70–90 lat, rekordziści dożywają 120 lat, przy czym statystycznie dłużej żyją kobiety. W Stanach Zjednoczonych w ciągu XX wieku przeciętna długość życia wydłużyła się z niecałych 50 lat do ok. 75 lat u mężczyzn i ok. 80 lat u kobiet.
Dożywanie sędziwego wieku wiąże się ze znacznym rozwojem medycyny. Jednakże wydłużanie życia u ludzi prowadzi do pojawiania się w strukturze społeczeństwa znacznego odsetka osób nie będących samodzielnymi, ze względu na np. zaburzenia układu nerwowego związane z chorobą Alzheimera, której objawami są m.in. zaburzenia pamięci, zachowania i osobowości.
Starość… Tak naprawdę spotyka się z nią każdy z nas każdego dnia, nikogo nie omija – każdego dosięga. Najczęściej towarzyszy jej złość, nerwowość, niedołężność, brak sił, brak zdrowia, senność bezradność co ciekawe te cechy nie dotyczą tylko osoby starszej, często osoby młode lub młodsze towarzyszące osobom starszym też mają takie cechy lub uczucia tylko tu jest zasadnicza różnica niż u osób starszych. Często osoby starsze są przekreślane w życiu społecznym, starsze osoby często przeszkadzają tym młodszym, którzy mają więcej sił. Mi osobiście starość kojarzy mi się z mądrością, doświadczeniem, powagą, stanowczością, wytrzymałością , szacunkiem wielkimi wartościami. Musimy pamiętać, że osoby starsze, też kiedyś były młode miały wiele przeżyć problemów, sytuacji życiowych np. przeżyły wojnę, stan wojenny, miały do czynienia z głodem czy nawet śmiercią. Osoby starsze wiele nas nauczyły od tego, aby nie dotykać gorącego garnka po czytanie pisanie jazdę na rowerze itp. Dlatego kiedy dosięga starość, należy mu się szacunek i pomoc co nie jest często łatwe – te osoby po prostu zapracowały na to, aby się nimi opiekować pomagać nawet w najprostszych czynnościach życiowych – bo kiedyś one nas prowadziły za rękę. Są dni, że może nas spotkać bezradność i brak sił, bo praca inne obowiązki i jeszcze opieka nad kimś starszym może nas po prostu czasami dobić. Ciekawe jest, to że my jako młodzi często nie zdajemy sobie sprawy, że starość też nas dopadnie lub wcześniej śmierć. Fajnie jest jak jest , kiedy jesteśmy zdrowi mamy siły mamy otwarty umysł, jesteśmy poniekąd niezależni. Ale sytuacja może się odmienić w ciągu kilku chwil czy dni – może nas dopaść jakaś choroba czy po prostu czas tak szybko mine i nawet się nie spostrzeżemy jak się zestarzejemy i sami będziemy potrzebowali pomocy w najprostszych czynnościach. Kolejna sprawa to to, że osoby starsze które jeszcze nie potrzebują pomocy mogą do siebie zrazić bo czują się jeszcze silni, ale i tak potrzebują pomocy, często mogą prowokować różne sytuacje i stawiać na swoim robić ,,zadymy’’ udowodnić, że ,,młody’’ nie ma racji nie zna się itp. Często dochodzi do sytuacji na tzw. ,,noże’’, gdzie w ten sposób pali się wszelkie mosty zapominając, że jednak pomoc od młodszych prędzej czy później będzie potrzebna. W takich sytuacjach nie ma czegoś takiego jak honor czy duma – bo to jest za wysoka cena dla obu stron. Najważniejszy jest kompromis i współpraca i pamiętanie o tym, że starszych nie należy przekreślać przez osoby młode i na odwrót starsi nie mogą przekreślać młodych. Bo każda ze stron prędzej czy później będzie od siebie zależna. Można to przyrównać do mrówek .
Jak zbierzesz 100 czarnych mrówek i 100 czerwonych mrówek i wrzucisz je do szklanego słoika nic się nie stanie, ale jeśli weźmiesz słoik, wstrząśniesz nim brutalnie i zostawisz na stole, mrówki zaczną się wzajemnie zabijać. Czerwone wierzą, że czarne są wrogami, podczas gdy czarne wierzą, że czerwone są wrogami, gdy prawdziwym wrogiem jest osoba, która wstrząsnęła słoikiem. To samo dzieje się w społeczeństwie.
Mężczyźni kontra kobiety
Bogaty kontra Biedny
Wiara kontra Nauka Młody kontra Stary
Zanim zaczniemy walczyć wzajemnie, musimy zadać sobie pytanie, kto wstrząsnął słoikiem ?
Dlaczego takie, przemyślenia z mojej strony ? Ponieważ sam to przeszedłem. Teraz kiedy trzeba się opiekować, dziadkiem mojej żony, nie jest łatwo. Brakuje nam czasu dosłownie na wszystko nawet na to aby po prostu sobie poleżeć ;). Obowiązków jest bardzo dużo a doba ma tylko 24 godziny siły też są ograniczone – boję się, żeby nie złapał mnie atak. Na szczęście już powoli uczymy się, żyć w tej nowej sytuacji, i to wszystko ogarnąć. Czasy się bardzo zmieniły i bardzo dobrze widać jak ludzie się traktują jak często młode osoby nie mają poszanowania dla starszych osób czy to w sklepie, czy podczas jazdy autobusem itp. Wiele starszych osób dzisiaj boi się nawet iść po ulicy lub zwrócić uwagę jeżeli młodzież źle się zachowa. Miejmy nadzieję, że to będzie się zmieniało na lepsze. Bo w przyszłości tych młodych może spotkać to samo a może nawet coś gorszego. Co nas nie zabije to nas wzmocni. Pamiętajmy o tym, że szacunek należy się każdemu człowiekowi bez względu na wszystko – tak jak pomoc sami nie wiemy kiedy będziemy jej potrzebowali…
PREZES
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz